Η ξεκούραση…

Posted by: molisxypnisa on: 10/12/2010

• In: καθημερινά
• Σχολιάστε

… είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, ζεστό, σκέτο, ολομόναχο και με παρέα. Όση ανάγκη έχεις ν’ απλώσεις τα πόδια σου μετά από μια κουραστική μέρα άλλη τόση έχεις να σκορπίσεις τη σκέψη σου σε ασημαντότητες. Γι’ αυτό οι ασημαντότητες επικρατούν καθημερινά. Γι’ αυτό δεν αναλαμβάνεις καμιά ευθύνη πέραν των φυσικών αναγκών. Το κρύο είναι ο εχθρός και το να ζεσταθείς η ανάγκη, μια μέρα σαν και τη σημερινή, την αυριανή, σαν τον χειμώνα που, κι αυτός, μια μέρα είναι. Η κρίση είναι περαστική αρκεί να αναρωτηθείς πόσες προσωπικές κρισάρες κατάπιες τα τελευταία χρόνια ακούγοντας τον ίδιο σταθμό το πρωί στο αυτοκίνητο ή στο μετρό, βυθισμένος στ’ ακουστικά σου και στο κατακόκκινο μπουφάν του απέναντι. Η κρίση είναι η λύση. Το καλοκαίρι θα ανθίσουμε στις πλατείες κι εμείς όπως κάνουν τόσα χρόνια οι μετανάστες άφραγκοι και θα πίνουμε μπύρες, όλοι, μια παρέα μεγάλη, και θα στήνουμε φωτιές στις παραλίες και θα αδιαφορούμε για τα διπλά κρεβάτια, τα διπλά τζάμια και τα χρέη που διπλασιάζονται. Και οι πρωθυπουργοί θα φυγαδεύονται με ελικόπτερα, φιγουρατζήδες κι αυτοί σαν τους μεγάλους δραπέτες αλλά, ακόμα κι έτσι, άχαροι αντιγραφείς πάντα, δίχως ίχνος πρωτοτυπίας. Τα σιδερένια πουλιά δύσκολα τα ρίχνεις με σφεντόνες αλλά ο χρόνος είναι μαζί μας, σκουριάζουν χωρίς να το καταλάβουν στην υγρασία και την ακινησία όταν κρύβονται φοβισμένα από την αλήθεια.